ඔටුදේසේ රන් කහවණු

කුකුළා අතට ගෙන ඔපිසිය වෙත යන්නේ 

ඇදිරි වැටෙන තෙක් එහි කල ගතවෙන්නේ 

දින සති මාස ගෙවෙමින් වසරුත් යන්නේ 

ඇති ඇති කිය කියා තවමත් කබුරන්නේ

වීසා වැදුනවිට නොයිදුල්  දෙවසරට 

සැමදෙන කීවෙ ඉන්නෙමි මේ වසර දෙක 

මසකට පසුව පය තබල ඔටු දෙසට 

දැම්මා  ලෝනයක් අව්රුදු පහක 

ඉඩම ගන්න ගත්  ලෝනය ගෙවාලා  

ගත්තා තව එකක්  ගෙය ගැන හිතලා 

වෙඩිම ගත්තේ ඒ මුදලත් දමාලා  

බවුන්ඩේසමේ ගල් ඇත දිරලා 

ඉන්නේ සතරවරිගය ලක් මව් තුරුලේ

වසරින් වසර අපි හිරවෙයි වැලි කතරේ 

ගිනිගෙන් දැවෙන මේ රන්කහවනු මිතුරේ 

කිසිදා නොම නිමයි අපගේ සාගින්නේ 

ගත වැදෙනා සුළග යයි සියොළග දවාලා 

මුව දොවනා ජලය ඇත හොදහැටි උණුවීලා 

පුච්චපු මස් සමග රොටියක රස බලලා 

අපි හොයනවා ඔටුරට රන් මසු මැරිලා